gusto

gusto, āvi, ātum, 1, v. a. [gustus], to taste, to take a little of any thing (freq. and class.; cf.: libo, manduco, edo, etc.).

I.

Lit.

A.

In gen.:

cum biduum ita jejunus fuissem, ut ne aquam quidem gustarem,

Cic. Fam. 7, 26, 1:

leporem et gallinam et anserem gustare fas non putant,

Caes. B. G. 5, 11:

gustatus sanguis,

Plin. 8, 16, 19, § 52: celerius panis mandendus quam vinum [p. 832] gustandum, Cels. 4, 3:

gustare de potione,

Suet. Tit. 2:

herba subsalsa gustanti,

Plin. 21, 29, 103, § 175:

alypon acre gustatu ac lentum,

id. 27, 4, 7, § 22:

aliquid de sanguine,

Juv. 15, 92; 14, 85.—Prov.:

primis, ut dicitur, labris gustare physiologiam,

i. e. to have a superficial knowledge of, Cic. N. D. 1, 8, 20.—

B.

In partic., to take a slight meal, to take a luncheon or whet; to eat a little:

Cretes, quorum nemo gustavit umquam cubans,

Cic. Mur. 35, 74:

post solem plerumque frigida lavabatur, deinde gustabat, dormiebatque minimum,

Plin. Ep. 3, 5, 11; Aug. ap. Suet. Aug. 76.—

II.

Trop., to taste, partake of, enjoy:

gustaras civilem sanguinem vel potius exsorbueras,

Cic. Phil. 2, 29, 71:

gustare partem ullam liquidae voluptatis,

id. Fin. 1, 18, 58:

quod si ipsi haec neque attingere neque sensu nostro gustare possemus, tamen, etc.,

id. Arch. 8, 17:

praecepta,

id. de Or. 1, 32, 145:

summatim rerum causas et genera ipsa,

id. ib. 2, 36, 123:

Metrodorum illum,

i. e. heard, attended for a while, id. ib. 3, 20, 75:

partem aliquam rei publicae,

id. Fam. 12, 23, 3:

sermonem alicujus,

i. e. listen to, overhear, Plaut. Most. 5, 1, 15:

amorem vitae,

Lucr. 5, 179:

lucellum,

Hor. S. 2, 5, 82.